indicatief

Dutch

Etymology

From French indicatif, from Latin indicativus.

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧di‧ca‧tief

Adjective

indicatief (comparative indicatiever, superlative indicatiefst)

  1. indicative, approximative, roughly estimated

Declension

Declension of indicatief
uninflected indicatief
inflected indicatieve
comparative indicatiever
positive comparative superlative
predicative/adverbial indicatief indicatiever het indicatiefst
het indicatiefste
indefinite m./f. sing. indicatieve indicatievere indicatiefste
n. sing. indicatief indicatiever indicatiefste
plural indicatieve indicatievere indicatiefste
definite indicatieve indicatievere indicatiefste
partitive indicatiefs indicatievers —

Noun

indicatief m (plural indicatieven)

  1. (grammar) the indicative mood

Synonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.