indictitius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.dɪkˈtiː.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪ikˈt̪it̪.t̪͡s̪i.us]
Adjective
indictītius (feminine indictītia, neuter indictītium); first/second-declension adjective
- alternative form of indictīcius
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | indictītius | indictītia | indictītium | indictītiī | indictītiae | indictītia | |
| genitive | indictītiī | indictītiae | indictītiī | indictītiōrum | indictītiārum | indictītiōrum | |
| dative | indictītiō | indictītiae | indictītiō | indictītiīs | |||
| accusative | indictītium | indictītiam | indictītium | indictītiōs | indictītiās | indictītia | |
| ablative | indictītiō | indictītiā | indictītiō | indictītiīs | |||
| vocative | indictītie | indictītia | indictītium | indictītiī | indictītiae | indictītia | |
References
- “indictitius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indictitius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.