indrukken

Dutch

Etymology

From in +‎ drukken.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

indrukken

  1. to press, to press down on

Conjugation

Conjugation of indrukken (weak, separable)
infinitive indrukken
past singular drukte in
past participle ingedrukt
infinitive indrukken
gerund indrukken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular druk in drukte in indruk indrukte
2nd person sing. (jij) drukt in, druk in2 drukte in indrukt indrukte
2nd person sing. (u) drukt in drukte in indrukt indrukte
2nd person sing. (gij) drukt in drukte in indrukt indrukte
3rd person singular drukt in drukte in indrukt indrukte
plural drukken in drukten in indrukken indrukten
subjunctive sing.1 drukke in drukte in indrukke indrukte
subjunctive plur.1 drukken in drukten in indrukken indrukten
imperative sing. druk in
imperative plur.1 drukt in
participles indrukkend ingedrukt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Noun

indrukken

  1. plural of indruk

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.