inducticius
Latin
Alternative forms
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪn.dʊkˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̪.d̪ukˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
inductīcius (feminine inductīcia, neuter inductīcium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inductīcius | inductīcia | inductīcium | inductīciī | inductīciae | inductīcia | |
| genitive | inductīciī | inductīciae | inductīciī | inductīciōrum | inductīciārum | inductīciōrum | |
| dative | inductīciō | inductīciae | inductīciō | inductīciīs | |||
| accusative | inductīcium | inductīciam | inductīcium | inductīciōs | inductīciās | inductīcia | |
| ablative | inductīciō | inductīciā | inductīciō | inductīciīs | |||
| vocative | inductīcie | inductīcia | inductīcium | inductīciī | inductīciae | inductīcia | |
References
- “inducticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inducticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.