inebriatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of inēbriō (intoxicate).

Pronunciation

Participle

inēbriātus (feminine inēbriāta, neuter inēbriātum); first/second-declension participle

  1. intoxicated, having been intoxicated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative inēbriātus inēbriāta inēbriātum inēbriātī inēbriātae inēbriāta
genitive inēbriātī inēbriātae inēbriātī inēbriātōrum inēbriātārum inēbriātōrum
dative inēbriātō inēbriātae inēbriātō inēbriātīs
accusative inēbriātum inēbriātam inēbriātum inēbriātōs inēbriātās inēbriāta
ablative inēbriātō inēbriātā inēbriātō inēbriātīs
vocative inēbriāte inēbriāta inēbriātum inēbriātī inēbriātae inēbriāta