inebriatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of inēbriō (“intoxicate”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪ.neː.briˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [i.ne.briˈaː.t̪us]
Participle
inēbriātus (feminine inēbriāta, neuter inēbriātum); first/second-declension participle
- intoxicated, having been intoxicated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | inēbriātus | inēbriāta | inēbriātum | inēbriātī | inēbriātae | inēbriāta | |
| genitive | inēbriātī | inēbriātae | inēbriātī | inēbriātōrum | inēbriātārum | inēbriātōrum | |
| dative | inēbriātō | inēbriātae | inēbriātō | inēbriātīs | |||
| accusative | inēbriātum | inēbriātam | inēbriātum | inēbriātōs | inēbriātās | inēbriāta | |
| ablative | inēbriātō | inēbriātā | inēbriātō | inēbriātīs | |||
| vocative | inēbriāte | inēbriāta | inēbriātum | inēbriātī | inēbriātae | inēbriāta | |