inebrio
See also: inebriò
Catalan
Verb
inebrio
- first-person singular present indicative of inebriar
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /iˈnɛ.brjo/, (traditional) /iˈnɛ.bri.o/[1]
- Rhymes: -ɛbrjo, (traditional) -ɛbrio
- Hyphenation: i‧nè‧brio, (traditional) i‧nè‧bri‧o
Verb
inebrio
- first-person singular present indicative of inebriare
References
- ^ inebrio in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Anagrams
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪˈneː.bri.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈnɛː.bri.o]
Verb
inēbriō (present infinitive inēbriāre, perfect active inēbriāvī, supine inēbriātum); first conjugation
- to inebriate someone, make someone drunk, intoxicate
- 64 BCE – 17 CE, Hyginus, Fabulae 125:
- Ulixes, cum videret eius immanitati atque feritati resistere se non posse, vino quod a Marone acceperat eum inebriavit.
- Odysseus, now seeing he couldn't resist the [Cyclops's] size and strength, made him drunk with the vine he had received from Maro.
- Ulixes, cum videret eius immanitati atque feritati resistere se non posse, vino quod a Marone acceperat eum inebriavit.
- 405 CE, Jerome, Vulgate Proverbia.5.19-20:
- Ubera eius inebrient te omni tempore; in amore illius delectare iugiter. / Quare seducēris, fili mi, ab aliena, et foveris sinu alterius?
- May her [your wife's] breasts inebriate you at all times; delight constantly in her love. Why would you be seduced by another woman, my son, and so favour another's bosom?
- Ubera eius inebrient te omni tempore; in amore illius delectare iugiter. / Quare seducēris, fili mi, ab aliena, et foveris sinu alterius?
- to saturate something with a liquid (e.g. overwatering plants)
- c. 77 CE – 79 CE, Pliny the Elder, Naturalis Historia 9.139:
- Non est satis abstulisse gemmae nomen amethystum: rursum absolutum inebriatur Tyrio.
- It is not enough to have extracted amethyst (the precious stone's name): it should be saturated again with Tyrian purple to perfection.
- Non est satis abstulisse gemmae nomen amethystum: rursum absolutum inebriatur Tyrio.
Conjugation
Conjugation of inēbriō (first conjugation)
Derived terms
Related terms
Descendants
References
- “inebrio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inebrio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inebrio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Portuguese
Verb
inebrio
- first-person singular present indicative of inebriar