Italian
Etymology
From in- + guaina + -are.
Verb
inguainàre (first-person singular present inguàino or (traditional, careful style) inguaìno[1], first-person singular past historic inguainài, past participle inguainàto, auxiliary avére)
- (transitive) to sheathe
Conjugation
Conjugation of inguainàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| inguainàre
|
| avére
|
inguainàndo
|
| inguainànte
|
inguainàto
|
| indicative
|
io
|
tu
|
lui/lei, esso/essa
|
noi
|
voi
|
loro, essi/esse
|
| present
|
inguàino, inguaìno1,2
|
inguàini, inguaìni1,2
|
inguàina, inguaìna1,2
|
inguainiàmo
|
inguainàte
|
inguàinano, inguaìnano1,2
|
| imperfect
|
inguainàvo
|
inguainàvi
|
inguainàva
|
inguainavàmo
|
inguainavàte
|
inguainàvano
|
| past historic
|
inguainài
|
inguainàsti
|
inguainò
|
inguainàmmo
|
inguainàste
|
inguainàrono
|
| future
|
inguainerò
|
inguainerài
|
inguainerà
|
inguainerémo
|
inguaineréte
|
inguainerànno
|
| conditional
|
inguainerèi
|
inguainerésti
|
inguainerèbbe, inguainerébbe
|
inguainerémmo
|
inguaineréste
|
inguainerèbbero, inguainerébbero
|
| subjunctive
|
che io
|
che tu
|
che lui/che lei, che esso/che essa
|
che noi
|
che voi
|
che loro, che essi/che esse
|
| present
|
inguàini, inguaìni1,2
|
inguàini, inguaìni1,2
|
inguàini, inguaìni1,2
|
inguainiàmo
|
inguainiàte
|
inguàinino, inguaìnino1,2
|
| imperfect
|
inguainàssi
|
inguainàssi
|
inguainàsse
|
inguainàssimo
|
inguainàste
|
inguainàssero
|
| imperative
|
—
|
tu
|
Lei
|
noi
|
voi
|
Loro
|
|
|
inguàina, inguaìna1,2
|
inguàini, inguaìni1,2
|
inguainiàmo
|
inguainàte
|
inguàinino, inguaìnino1,2
|
| negative imperative
|
|
non inguainàre
|
non inguàini, non inguaìni1,2
|
non inguainiàmo
|
non inguainàte
|
non inguàinino, non inguaìnino1,2
|
References
Further reading
- inguainare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Anagrams