inhuldigen

Dutch

Etymology

From in (“in”) +‎ huldigen (“to honour”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

inhuldigen

  1. to inaugurate

Conjugation

Conjugation of inhuldigen (weak, separable)
infinitive inhuldigen
past singular huldigde in
past participle ingehuldigd
infinitive inhuldigen
gerund inhuldigen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular huldig in huldigde in inhuldig inhuldigde
2nd person sing. (jij) huldigt in, huldig in2 huldigde in inhuldigt inhuldigde
2nd person sing. (u) huldigt in huldigde in inhuldigt inhuldigde
2nd person sing. (gij) huldigt in huldigde in inhuldigt inhuldigde
3rd person singular huldigt in huldigde in inhuldigt inhuldigde
plural huldigen in huldigden in inhuldigen inhuldigden
subjunctive sing.1 huldige in huldigde in inhuldige inhuldigde
subjunctive plur.1 huldigen in huldigden in inhuldigen inhuldigden
imperative sing. huldig in
imperative plur.1 huldigt in
participles inhuldigend ingehuldigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.