iniquitas
Latin
Etymology
From inīquus (“unfair, unjust”) + -tas, from in- + aequus (“equal”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪˈniː.kʷɪ.taːs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [iˈniː.kʷi.t̪as]
Noun
inīquitās f (genitive inīquitātis); third declension
- unfairness, inequality, unevenness
- injustice, inequity
- iniquity
- 405 CE, Jerome, Vulgate Exodus.20.5:
- Nōn adōrābis ea, neque colēs: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zēlōtēs, vīsitāns inīquitātem patrum in fīliōs, in tertiam et quārtam generātiōnem eōrum quī ōdērunt mē.
- Thou shalt not bow down thyself to them, nor serve them: for I the LORD thy God am a jealous God, visiting the iniquity of the fathers upon the children unto the third and fourth generation of them that hate me.
- Nōn adōrābis ea, neque colēs: ego sum Dominus Deus tuus fortis, zēlōtēs, vīsitāns inīquitātem patrum in fīliōs, in tertiam et quārtam generātiōnem eōrum quī ōdērunt mē.
- crime
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | inīquitās | inīquitātēs |
| genitive | inīquitātis | inīquitātum |
| dative | inīquitātī | inīquitātibus |
| accusative | inīquitātem | inīquitātēs |
| ablative | inīquitāte | inīquitātibus |
| vocative | inīquitās | inīquitātēs |
Descendants
References
- “iniquitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “iniquitas”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- iniquitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- under such unfavourable circumstances: in tanta rerum (temporum) iniquitate
- to be severely tried by misfortune: multis iniquitatibus exerceri
- under such unfavourable circumstances: in tanta rerum (temporum) iniquitate