initiëren

Dutch

Etymology

Borrowed from French initier. The sense "to start" is a semantic loan from English initiate.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

initiëren

  1. (transitive) to initiate (to instruct someone in the rudiments of something; to make someone a member)
  2. (transitive) to initiate (to start)
    Synonyms: beginnen, starten

Conjugation

Conjugation of initiëren (weak)
infinitive initiëren
past singular initieerde
past participle geïnitieerd
infinitive initiëren
gerund initiëren n
present tense past tense
1st person singular initieer initieerde
2nd person sing. (jij) initieert, initieer2 initieerde
2nd person sing. (u) initieert initieerde
2nd person sing. (gij) initieert initieerde
3rd person singular initieert initieerde
plural initiëren initieerden
subjunctive sing.1 initiëre initieerde
subjunctive plur.1 initiëren initieerden
imperative sing. initieer
imperative plur.1 initieert
participles initiërend geïnitieerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.