inmaken

Dutch

Etymology

Compound of in +‎ maken. Attested since the seventeenth century.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɪnˌmaː.kə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧ma‧ken

Verb

inmaken

  1. (transitive, of food) to conserve, to can, to cure
    Synonyms: konfijten, wecken
  2. (transitive) to trounce, to drub

Conjugation

Conjugation of inmaken (weak, separable)
infinitive inmaken
past singular maakte in
past participle ingemaakt
infinitive inmaken
gerund inmaken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular maak in maakte in inmaak inmaakte
2nd person sing. (jij) maakt in, maak in2 maakte in inmaakt inmaakte
2nd person sing. (u) maakt in maakte in inmaakt inmaakte
2nd person sing. (gij) maakt in maakte in inmaakt inmaakte
3rd person singular maakt in maakte in inmaakt inmaakte
plural maken in maakten in inmaken inmaakten
subjunctive sing.1 make in maakte in inmake inmaakte
subjunctive plur.1 maken in maakten in inmaken inmaakten
imperative sing. maak in
imperative plur.1 maakt in
participles inmakend ingemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

  • inmaak
  • inmaking
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.