innervägg

Swedish

Etymology

inner- (inner) +‎ vägg (wall)

Noun

innervägg c

  1. an inner wall of a building
    Antonym: yttervägg

Usage notes

An inner free-standing wall is an innermur. See mur.

Declension

Declension of innervägg
nominative genitive
singular indefinite innervägg innerväggs
definite innerväggen innerväggens
plural indefinite innerväggar innerväggars
definite innerväggarna innerväggarnas

References