innixus
Latin
Etymology
Perfect active participle of innītor.
Participle
innīxus (feminine innīxa, neuter innīxum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | innīxus | innīxa | innīxum | innīxī | innīxae | innīxa | |
| genitive | innīxī | innīxae | innīxī | innīxōrum | innīxārum | innīxōrum | |
| dative | innīxō | innīxae | innīxō | innīxīs | |||
| accusative | innīxum | innīxam | innīxum | innīxōs | innīxās | innīxa | |
| ablative | innīxō | innīxā | innīxō | innīxīs | |||
| vocative | innīxe | innīxa | innīxum | innīxī | innīxae | innīxa | |
References
- “innixus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- innixus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.