innitor
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪnˈniː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [inˈniː.t̪or]
Verb
innītor (present infinitive innītī, perfect active innīxus sum or innīsus sum); third conjugation, deponent
Conjugation
Conjugation of innītor (third conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | innītor | innīteris, innītere |
innītitur | innītimur | innītiminī | innītuntur | ||||||
| imperfect | innītēbar | innītēbāris, innītēbāre |
innītēbātur | innītēbāmur | innītēbāminī | innītēbantur | |||||||
| future | innītar | innītēris, innītēre |
innītētur | innītēmur | innītēminī | innītentur | |||||||
| perfect | innīxus or innīsus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | innīxus or innīsus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | innīxus or innīsus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | innītar | innītāris, innītāre |
innītātur | innītāmur | innītāminī | innītantur | ||||||
| imperfect | innīterer | innīterēris, innīterēre |
innīterētur | innīterēmur | innīterēminī | innīterentur | |||||||
| perfect | innīxus or innīsus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | innīxus or innīsus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | innītere | — | — | innītiminī | — | ||||||
| future | — | innītitor | innītitor | — | — | innītuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | innītī | — | innītēns | — | |||||||||
| future | innīxūrum esse, innīsūrum esse |
— | innīxūrus, innīsūrus |
innītendus, innītundus | |||||||||
| perfect | innīxum esse, innīsum esse |
— | innīxus, innīsus |
— | |||||||||
| future perfect | innīxum fore, innīsum fore |
— | — | — | |||||||||
| perfect potential | innīxūrum fuisse, innīsūrum fuisse |
— | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| innītendī | innītendō | innītendum | innītendō | innīxum, innīsum |
innīxū, innīsū | ||||||||
References
- “innitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “innitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- innitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.