innoveren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French innover, from Latin innovāre.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˌɪ.noːˈveː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧no‧ve‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

innoveren

  1. (intransitive) to innovate
  2. (transitive) to revolutionize, to improve by means of innovation

Conjugation

Conjugation of innoveren (weak)
infinitive innoveren
past singular innoveerde
past participle geïnnoveerd
infinitive innoveren
gerund innoveren n
present tense past tense
1st person singular innoveer innoveerde
2nd person sing. (jij) innoveert, innoveer2 innoveerde
2nd person sing. (u) innoveert innoveerde
2nd person sing. (gij) innoveert innoveerde
3rd person singular innoveert innoveerde
plural innoveren innoveerden
subjunctive sing.1 innovere innoveerde
subjunctive plur.1 innoveren innoveerden
imperative sing. innoveer
imperative plur.1 innoveert
participles innoverend geïnnoveerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.