inrymma
Swedish
Etymology
Borrowed from Middle Low German inrümen. By surface analysis, in + rymma. Compare German einräumen.
Verb
inrymma (present inrymmer, preterite inrymde, supine inrymt, imperative inrym)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inrymma | inrymmas | ||
| supine | inrymt | inrymts | ||
| imperative | inrym | — | ||
| imper. plural1 | inrymmen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inrymmer | inrymde | inryms, inrymmes | inrymdes |
| ind. plural1 | inrymma | inrymde | inrymmas | inrymdes |
| subjunctive2 | inrymme | inrymde | inrymmes | inrymdes |
| present participle | inrymmande | |||
| past participle | inrymd | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.