insinuant

English

Etymology

From Latin insinuans, present participle: compare French insinuant.

Adjective

insinuant (comparative more insinuant, superlative most insinuant)

  1. (obsolete) Insinuating; insinuative.

References

Anagrams

Catalan

Verb

insinuant

  1. gerund of insinuar

French

Participle

insinuant

  1. present participle of insinuer

Further reading

Latin

Verb

īnsinuant

  1. third-person plural present active indicative of īnsinuō

Romanian

Etymology

Borrowed from French insinuant.

Adjective

insinuant m or n (feminine singular insinuantă, masculine plural insinuanți, feminine and neuter plural insinuante)

  1. insinuating

Declension

Declension of insinuant
singular plural
masculine neuter feminine masculine neuter feminine
nominative-
accusative
indefinite insinuant insinuantă insinuanți insinuante
definite insinuantul insinuanta insinuanții insinuantele
genitive-
dative
indefinite insinuant insinuante insinuanți insinuante
definite insinuantului insinuantei insinuanților insinuantelor