inskriva
Swedish
Etymology
Inherited from Old Swedish inskriva, equivalent to in + skriva. Cognate of Danish indskrive, German einschreiben, Latin īnscrībere.
Verb
inskriva (present inskriver, preterite inskrev, supine inskrivit, imperative inskriv)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inskriva | inskrivas | ||
| supine | inskrivit | inskrivits | ||
| imperative | inskriv | — | ||
| imper. plural1 | inskriven | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inskriver | inskrev | inskrivs, inskrives | inskrevs |
| ind. plural1 | inskriva | inskrevo | inskrivas | inskrevos |
| subjunctive2 | inskrive | inskreve | inskrives | inskreves |
| present participle | inskrivande | |||
| past participle | inskriven | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.