instaurans
Latin
Etymology
Present participle of īnstaurō.
Participle
īnstaurāns (genitive īnstaurantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnstaurāns | īnstaurantēs | īnstaurantia | ||
| genitive | īnstaurantis | īnstaurantium | |||
| dative | īnstaurantī | īnstaurantibus | |||
| accusative | īnstaurantem | īnstaurāns | īnstaurantēs īnstaurantīs |
īnstaurantia | |
| ablative | īnstaurante īnstaurantī1 |
īnstaurantibus | |||
| vocative | īnstaurāns | īnstaurantēs | īnstaurantia | ||
1When used purely as an adjective.