insulatus
Latin
Etymology
From īnsula, with the form and sense of a perfect passive participle of a verb *īnsulō, *īnsulāre which is otherwise unattested in the period when Latin was spoken.
Adjective
īnsulātus (feminine īnsulāta, neuter īnsulātum); first/second-declension adjective
- made into an island
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | īnsulātus | īnsulāta | īnsulātum | īnsulātī | īnsulātae | īnsulāta | |
| genitive | īnsulātī | īnsulātae | īnsulātī | īnsulātōrum | īnsulātārum | īnsulātōrum | |
| dative | īnsulātō | īnsulātae | īnsulātō | īnsulātīs | |||
| accusative | īnsulātum | īnsulātam | īnsulātum | īnsulātōs | īnsulātās | īnsulāta | |
| ablative | īnsulātō | īnsulātā | īnsulātō | īnsulātīs | |||
| vocative | īnsulāte | īnsulāta | īnsulātum | īnsulātī | īnsulātae | īnsulāta | |
Descendants
- Catalan: isolat
- English: isolated, insulate
- French: isolé
- Italian: isolato
- Portuguese: isolado
- Romanian: izolat
- Spanish: aislado
References
- “insulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.