insurgens
Latin
Etymology
Present active participle of īnsurgō
Participle
īnsurgēns (genitive īnsurgentis); third-declension one-termination participle
- rising up (against)
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | īnsurgēns | īnsurgentēs | īnsurgentia | ||
| genitive | īnsurgentis | īnsurgentium | |||
| dative | īnsurgentī | īnsurgentibus | |||
| accusative | īnsurgentem | īnsurgēns | īnsurgentēs īnsurgentīs |
īnsurgentia | |
| ablative | īnsurgente īnsurgentī1 |
īnsurgentibus | |||
| vocative | īnsurgēns | īnsurgentēs | īnsurgentia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- Catalan: insurgent
- Galician: insurxente
- Italian: insorgente
- Portuguese: insurgente
- Romanian: insurgent
- Spanish: insurgente