interpreteren

Dutch

Etymology

From French interpréter, ultimately from Latin interpretari.

Pronunciation

  • IPA(key): /ɪntərprəˈteːrə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: in‧ter‧pre‧te‧ren

Verb

interpreteren

  1. to interpret

Conjugation

Conjugation of interpreteren (weak)
infinitive interpreteren
past singular interpreteerde
past participle geïnterpreteerd
infinitive interpreteren
gerund interpreteren n
present tense past tense
1st person singular interpreteer interpreteerde
2nd person sing. (jij) interpreteert, interpreteer2 interpreteerde
2nd person sing. (u) interpreteert interpreteerde
2nd person sing. (gij) interpreteert interpreteerde
3rd person singular interpreteert interpreteerde
plural interpreteren interpreteerden
subjunctive sing.1 interpretere interpreteerde
subjunctive plur.1 interpreteren interpreteerden
imperative sing. interpreteer
imperative plur.1 interpreteert
participles interpreterend geïnterpreteerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms