interpunkcja

See also: interpunkcją

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin interpūnctiō.

Pronunciation

  • IPA(key): /in.tɛrˈpuŋk.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uŋkt͡sja
  • Syllabification: in‧ter‧punk‧cja

Noun

interpunkcja f

  1. (linguistics) punctuation (the use of punctuation marks in text and the rules that govern it)
    Synonym: przestankowanie

Declension

Declension of interpunkcja
singular plural
nominative interpunkcja interpunkcje
genitive interpunkcji interpunkcji/interpunkcyj (archaic)
dative interpunkcji interpunkcjom
accusative interpunkcję interpunkcje
instrumental interpunkcją interpunkcjami
locative interpunkcji interpunkcjach
vocative interpunkcjo interpunkcje

Derived terms

adjective

Further reading

  • interpunkcja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • interpunkcja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.