intrigeren

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

intrigeren

  1. to intrigue

Conjugation

Conjugation of intrigeren (weak)
infinitive intrigeren
past singular intrigeerde
past participle geïntrigeerd
infinitive intrigeren
gerund intrigeren n
present tense past tense
1st person singular intrigeer intrigeerde
2nd person sing. (jij) intrigeert, intrigeer2 intrigeerde
2nd person sing. (u) intrigeert intrigeerde
2nd person sing. (gij) intrigeert intrigeerde
3rd person singular intrigeert intrigeerde
plural intrigeren intrigeerden
subjunctive sing.1 intrigere intrigeerde
subjunctive plur.1 intrigeren intrigeerden
imperative sing. intrigeer
imperative plur.1 intrigeert
participles intrigerend geïntrigeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.