inverka
Swedish
Etymology
Verb
inverka (present inverkar, preterite inverkade, supine inverkat, imperative inverka)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inverka | — | ||
| supine | inverkat | — | ||
| imperative | inverka | — | ||
| imper. plural1 | inverken | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | inverkar | inverkade | — | — |
| ind. plural1 | inverka | inverkade | — | — |
| subjunctive2 | inverke | inverkade | — | — |
| present participle | inverkande | |||
| past participle | — | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.