irbevon
Old Dutch
Etymology
Verb
irbevon
Inflection
Conjugation of irbevon (weak class 2)
| infinitive | irbevon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | irbevo, irbevon | irbevoda |
| 2nd person singular | irbevos | irbevodos |
| 3rd person singular | irbevot | irbevoda |
| 1st person plural | irbevon | irbevodon |
| 2nd person plural | irbevot | irbevodot |
| 3rd person plural | irbevont | irbevodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | irbeve | irbevodi |
| 2nd person singular | irbevis | irbevodis |
| 3rd person singular | irbeve | irbevodi |
| 1st person plural | irbevin | irbevodin |
| 2nd person plural | irbevit | irbevodit |
| 3rd person plural | irbevin | irbevodin |
| imperative | present | |
| singular | irbevo | |
| plural | irbevot | |
| participle | present | past |
| irbevondi | irbevot | |
Descendants
- Middle Dutch: erbēven
Further reading
- “irbevon”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012