iugatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of iugō.
Participle
iugātus (feminine iugāta, neuter iugātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iugātus | iugāta | iugātum | iugātī | iugātae | iugāta | |
| genitive | iugātī | iugātae | iugātī | iugātōrum | iugātārum | iugātōrum | |
| dative | iugātō | iugātae | iugātō | iugātīs | |||
| accusative | iugātum | iugātam | iugātum | iugātōs | iugātās | iugāta | |
| ablative | iugātō | iugātā | iugātō | iugātīs | |||
| vocative | iugāte | iugāta | iugātum | iugātī | iugātae | iugāta | |
References
- “iugatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers