iulianus
Latin
Etymology
Derived from the Roman family name Iūlius (“Julius”) + -ānus (“-ian”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [juː.liˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ju.liˈaː.nus]
Adjective
iūliānus (feminine iūliāna, neuter iūliānum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | iūliānus | iūliāna | iūliānum | iūliānī | iūliānae | iūliāna | |
| genitive | iūliānī | iūliānae | iūliānī | iūliānōrum | iūliānārum | iūliānōrum | |
| dative | iūliānō | iūliānae | iūliānō | iūliānīs | |||
| accusative | iūliānum | iūliānam | iūliānum | iūliānōs | iūliānās | iūliāna | |
| ablative | iūliānō | iūliānā | iūliānō | iūliānīs | |||
| vocative | iūliāne | iūliāna | iūliānum | iūliānī | iūliānae | iūliāna | |
Related terms
Descendants
References
- "iulianus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- “iulianus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers