iuramentum
Latin
Alternative forms
Etymology
From iūrō (“to swear, to vow”) + -mentum (“-ment”)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [juː.raːˈmɛn.tũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ju.raˈmɛn̪.t̪um]
Noun
iūrāmentum n (genitive iūrāmentī); second declension
- (Late Latin) oath
- Synonyms: iūs iūrandum, iūrandum
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | iūrāmentum | iūrāmenta |
| genitive | iūrāmentī | iūrāmentōrum |
| dative | iūrāmentō | iūrāmentīs |
| accusative | iūrāmentum | iūrāmenta |
| ablative | iūrāmentō | iūrāmentīs |
| vocative | iūrāmentum | iūrāmenta |
Descendants
- Aromanian: giurãmintu
- Asturian: xuramentu
- Catalan: jurament
- French: jurement
- Friulian: zurament, ğurament
- Galician: xuramento
- Italian: giuramento
- Ladin: jurament
- Megleno-Romanian: jurămint
- Occitan: jurament
- Portuguese: juramento
- Romanian: jurământ
- Romansch: güramaint, engirament
- Sardinian: giuramentu, zuramentu
- Sicilian: giuramentu, juramentu
- Spanish: juramento
- Venetan: giuramento
References
- "iuramentum", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)