jactitabundus
Latin
Alternative forms
Etymology
From jactitō (“utter; brag, boast”) + -bundus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [jak.tɪ.taːˈbʊn.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [jak.t̪i.t̪aˈbun̪.d̪us]
Adjective
jactitābundus (feminine jactitābunda, neuter jactitābundum); first/second-declension adjective
- alternative form of iactitābundus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | jactitābundus | jactitābunda | jactitābundum | jactitābundī | jactitābundae | jactitābunda | |
| genitive | jactitābundī | jactitābundae | jactitābundī | jactitābundōrum | jactitābundārum | jactitābundōrum | |
| dative | jactitābundō | jactitābundae | jactitābundō | jactitābundīs | |||
| accusative | jactitābundum | jactitābundam | jactitābundum | jactitābundōs | jactitābundās | jactitābunda | |
| ablative | jactitābundō | jactitābundā | jactitābundō | jactitābundīs | |||
| vocative | jactitābunde | jactitābunda | jactitābundum | jactitābundī | jactitābundae | jactitābunda | |
References
- “jactitabundus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- jactitabundus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.