jafngilda

Icelandic

Etymology

From jafn +‎ gilda.

Verb

jafngilda (weak verb, third-person singular past indicative jafngilti, supine jafngilt)

  1. to be equivalent to [with dative]

Conjugation

jafngilda – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur jafngilda
supine sagnbót jafngilt
present participle
jafngildandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég jafngildi jafngilti jafngildi jafngilti
þú jafngildir jafngiltir jafngildir jafngiltir
hann, hún, það jafngildir jafngilti jafngildi jafngilti
plural við jafngildum jafngiltum jafngildum jafngiltum
þið jafngildið jafngiltuð jafngildið jafngiltuð
þeir, þær, þau jafngilda jafngiltu jafngildi jafngiltu
imperative boðháttur
singular þú jafngild (þú), jafngiltu
plural þið jafngildið (þið), jafngildiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
jafngiltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
jafngiltur jafngilt jafngilt jafngiltir jafngiltar jafngilt
accusative
(þolfall)
jafngiltan jafngilta jafngilt jafngilta jafngiltar jafngilt
dative
(þágufall)
jafngiltum jafngiltri jafngiltu jafngiltum jafngiltum jafngiltum
genitive
(eignarfall)
jafngilts jafngiltrar jafngilts jafngiltra jafngiltra jafngiltra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
jafngilti jafngilta jafngilta jafngiltu jafngiltu jafngiltu
accusative
(þolfall)
jafngilta jafngiltu jafngilta jafngiltu jafngiltu jafngiltu
dative
(þágufall)
jafngilta jafngiltu jafngilta jafngiltu jafngiltu jafngiltu
genitive
(eignarfall)
jafngilta jafngiltu jafngilta jafngiltu jafngiltu jafngiltu

Further reading