janken
English
Alternative forms
- jan-ken-pon
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈd͡ʒɒŋkɛn/
Noun
janken (uncountable)
- (games) The game of rock paper scissors.
Further reading
Dutch
Etymology
From Middle Dutch janken, further etymology unknown.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ɑŋkən
Verb
janken
Conjugation
| Conjugation of janken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | janken | |||
| past singular | jankte | |||
| past participle | gejankt | |||
| infinitive | janken | |||
| gerund | janken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | jank | jankte | ||
| 2nd person sing. (jij) | jankt, jank2 | jankte | ||
| 2nd person sing. (u) | jankt | jankte | ||
| 2nd person sing. (gij) | jankt | jankte | ||
| 3rd person singular | jankt | jankte | ||
| plural | janken | jankten | ||
| subjunctive sing.1 | janke | jankte | ||
| subjunctive plur.1 | janken | jankten | ||
| imperative sing. | jank | |||
| imperative plur.1 | jankt | |||
| participles | jankend | gejankt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Middle Dutch
Etymology
Unknown. Possibly ultimately imitative, see jengelen (“whine, drone”).[1]
Verb
janken
Inflection
This verb needs an inflection-table template.
Descendants
References
- ^ van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “jengelen”, in Etymologiebank, Meertens Institute
Further reading
- “janken”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “janken”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN