jejunus
Latin
Adjective
jejūnus (feminine jejūna, neuter jejūnum); first/second-declension adjective
- alternative spelling of ieiūnus
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | jejūnus | jejūna | jejūnum | jejūnī | jejūnae | jejūna | |
genitive | jejūnī | jejūnae | jejūnī | jejūnōrum | jejūnārum | jejūnōrum | |
dative | jejūnō | jejūnae | jejūnō | jejūnīs | |||
accusative | jejūnum | jejūnam | jejūnum | jejūnōs | jejūnās | jejūna | |
ablative | jejūnō | jejūnā | jejūnō | jejūnīs | |||
vocative | jejūne | jejūna | jejūnum | jejūnī | jejūnae | jejūna |
References
- “jejunus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- jejunus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- De Vaan, Michiel (2008) “ieiūnus”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 296