jejunus
Latin
Adjective
jejūnus (feminine jejūna, neuter jejūnum); first/second-declension adjective
- alternative spelling of ieiūnus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | jejūnus | jejūna | jejūnum | jejūnī | jejūnae | jejūna | |
| genitive | jejūnī | jejūnae | jejūnī | jejūnōrum | jejūnārum | jejūnōrum | |
| dative | jejūnō | jejūnae | jejūnō | jejūnīs | |||
| accusative | jejūnum | jejūnam | jejūnum | jejūnōs | jejūnās | jejūna | |
| ablative | jejūnō | jejūnā | jejūnō | jejūnīs | |||
| vocative | jejūne | jejūna | jejūnum | jejūnī | jejūnae | jejūna | |
References
- “jejunus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- jejunus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- De Vaan, Michiel (2008) “ieiūnus”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 296