jeun
See also: jẹun
French
Alternative forms
- jeûn (obsolete)
Etymology
Inherited from Old French jeün, from Latin iēiūnus.
Pronunciation
- IPA(key): /ʒœ̃/
Adjective
jeun (invariable)
- fasting, having an empty stomach. only used in à jeun
Related terms
Further reading
- “jeun”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Old French
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /dʒəˈyn/
Adjective
jeün m (oblique and nominative feminine singular jeüne)
Declension
| Case | masculine | feminine | neuter | |
|---|---|---|---|---|
| singular | subject | jeuns | jeune | jeun |
| oblique | jeun | |||
| plural | subject | jeun | jeunes | |
| oblique | jeuns |
Derived terms
Related terms
Descendants
- French: à jeun