kæpa
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcʰaiːpa/
- Rhymes: -aiːpa
Etymology 1
Attested since the 17th century. Inherited from Proto-Germanic *kōpijaną*, derived from kópur (“young seal”). See kæpa (2).
Verb
kæpa (weak verb, third-person singular past indicative kæpti, supine kæpt)
- (of seals and walruses) to give birth
Conjugation
| infinitive nafnháttur | að kæpa | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| supine sagnbót | kæpt | |||||
| present participle |
kæpandi | |||||
| indicative |
subjunctive | |||||
| present |
past |
present |
past | |||
| singular | ég | kæpi | kæpti | kæpi | kæpti | |
| þú | kæpir | kæptir | kæpir | kæptir | ||
| hann, hún, það | kæpir | kæpti | kæpi | kæpti | ||
| plural | við | kæpum | kæptum | kæpum | kæptum | |
| þið | kæpið | kæptuð | kæpið | kæptuð | ||
| þeir, þær, þau | kæpa | kæptu | kæpi | kæptu | ||
| imperative boðháttur | ||||||
| singular | þú | kæp (þú), kæptu | ||||
| plural | þið | kæpið (þið), kæpiði1 | ||||
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Etymology 2
Attested since the 18th century. Inherited from Proto-Germanic *kōpijǭ, derived from kópur (“young seal”). See kæpa (1).
Noun
kæpa f (genitive singular kæpu, nominative plural kæpur)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kæpa | kæpan | kæpur | kæpurnar |
| accusative | kæpu | kæpuna | kæpur | kæpurnar |
| dative | kæpu | kæpunni | kæpum | kæpunum |
| genitive | kæpu | kæpunnar | kæpna, kæpa | kæpnanna, kæpanna |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)