köy
Crimean Tatar
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish كوی (köy).
Pronunciation
Noun
köy
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | köy | köyler |
genitive | köyniñ | köylerniñ |
dative | köyge | köylerge |
accusative | köyni | köylerni |
locative | köyde | köylerde |
ablative | köyden | köylerden |
Derived terms
References
- Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary][1], Simferopol: Dolya, →ISBN
- “köy”, in Luğatçıq (in Russian)
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish كوی (köy), from Old Anatolian Turkish كوی (kōy).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcøj/
Audio: (file)
Noun
köy (definite accusative köyü, plural köyler)
- village, settlement (a rural habitation of a size between a hamlet and a town)
- Synonym: karye
- the collective of people living in a village
Declension
|
Derived terms
nouns
- köy yeri
- köycü
- köycülük
- köydeş
- köylü
- köylük
- köylülük
- tahtalıköy
- tatil köyü
- usalaryeniköy
proper nouns
- Abdurrahmanköy
- Adaköy
- Akköy
- Alköy
- Arnavutköy
- Asarcıkhacıköy
- Aşağıçiftlikköy
- Atköy
- Bakırköy
- Burhanettinköy
- Çaybaşıyeniköy
- Çekmeköy
- Çerkezköy
- Çiftliköy
- Demirköy
- Domaniçkaraköy
- Düzköy
- Elköy
- Erenköy
- Erköy
- Gölköy
- Gümüşhacıköy
- Hacıahmetlitepeköy
- Hacımustafaköy
- Hasırcıarnavutköy
- HasköyŞarköy
- İnköy
- Kadıköy
- Kargalıyeniköy
- Kocaköy
- Köprüköy
- Ofköy
- Ortaköy
- Özköy
- Pehlivanköy
- Sancaklıbozköy
- Sarayköy
- Tekkeköy
- Üçköy
- Yerköy
- Yukarıçiftlikköy
- Zafertepeçalköy
verbs
- köyleşmek
Adjective
köy
Further reading
- “köy”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010) “köy”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–) “köy”, in Nişanyan Sözlük