kalen
English
Noun
kalen (plural kalens)
- The second month of Meitei traditional lunar calendar.
Anagrams
Czech
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkalɛn]
Participle
kalen
- masculine singular passive participle of kalit
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkaːlə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -aːlən
Verb
kalen
- (intransitive) to become bald
- Hij begon al aardig te kalen. ― He had already started to become rather bald.
Conjugation
| Conjugation of kalen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kalen | |||
| past singular | kaalde | |||
| past participle | gekaald | |||
| infinitive | kalen | |||
| gerund | kalen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kaal | kaalde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kaalt, kaal2 | kaalde | ||
| 2nd person sing. (u) | kaalt | kaalde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kaalt | kaalde | ||
| 3rd person singular | kaalt | kaalde | ||
| plural | kalen | kaalden | ||
| subjunctive sing.1 | kale | kaalde | ||
| subjunctive plur.1 | kalen | kaalden | ||
| imperative sing. | kaal | |||
| imperative plur.1 | kaalt | |||
| participles | kalend | gekaald | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Synonyms
Javanese
Noun
kalen
- dated spelling of kalèn
Turkish
Noun
kalen
- possessive second-person singular of kale