kapłan

See also: kaplan and Kaplan

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish kapłan, from Old Czech kaplan, from Medieval Latin cappellānus. Doublet of kapelan (“chaplain”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈka.pwan/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -apwan
  • Syllabification: ka‧płan

Noun

kapłan m pers (female equivalent kapłanka)

  1. (religion) priest (religious clergyman who is trained to perform services or sacrifices at a church or temple)

Declension

Declension of kapłan
singular plural
nominative kapłan kapłani/kapłany (deprecative)
genitive kapłana kapłanów
dative kapłanowi kapłanom
accusative kapłana kapłanów
instrumental kapłanem kapłanami
locative kapłanie kapłanach
vocative kapłanie kapłani

Derived terms

adjectives
nouns

Further reading

  • kapłan in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kapłan in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.