kapotmaken
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /kaːˈpɔtˌmaːkə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: ka‧pot‧ma‧ken
Verb
kapotmaken
- to break
Conjugation
| Conjugation of kapotmaken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kapotmaken | |||
| past singular | maakte kapot | |||
| past participle | kapotgemaakt | |||
| infinitive | kapotmaken | |||
| gerund | kapotmaken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | maak kapot | maakte kapot | kapotmaak | kapotmaakte |
| 2nd person sing. (jij) | maakt kapot, maak kapot2 | maakte kapot | kapotmaakt | kapotmaakte |
| 2nd person sing. (u) | maakt kapot | maakte kapot | kapotmaakt | kapotmaakte |
| 2nd person sing. (gij) | maakt kapot | maakte kapot | kapotmaakt | kapotmaakte |
| 3rd person singular | maakt kapot | maakte kapot | kapotmaakt | kapotmaakte |
| plural | maken kapot | maakten kapot | kapotmaken | kapotmaakten |
| subjunctive sing.1 | make kapot | maakte kapot | kapotmake | kapotmaakte |
| subjunctive plur.1 | maken kapot | maakten kapot | kapotmaken | kapotmaakten |
| imperative sing. | maak kapot | |||
| imperative plur.1 | maakt kapot | |||
| participles | kapotmakend | kapotgemaakt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||