karabinjär

Swedish

Etymology

Borrowed from French carabinier, from Italian carabiniere. Doublet of karbin.

Noun

karabinjär c

  1. (historical) carabineer
  2. member of the Carabinieri in Italy

Declension

Declension of karabinjär
nominative genitive
singular indefinite karabinjär karabinjärs
definite karabinjären karabinjärens
plural indefinite karabinjärer karabinjärers
definite karabinjärerna karabinjärernas

References