karabinjär
Swedish
Etymology
Borrowed from French carabinier, from Italian carabiniere. Doublet of karbin.
Noun
karabinjär c
- (historical) carabineer
- member of the Carabinieri in Italy
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | karabinjär | karabinjärs |
| definite | karabinjären | karabinjärens | |
| plural | indefinite | karabinjärer | karabinjärers |
| definite | karabinjärerna | karabinjärernas |