karatefylla
Swedish
Etymology
From karate (“karate”) (used as an intensifier) + fylla (“drunkenness”).
Noun
karatefylla c
- (slang) (a bout of) heavy drunkenness
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | karatefylla | karatefyllas |
| definite | karatefyllan | karatefyllans | |
| plural | indefinite | karatefyllor | karatefyllors |
| definite | karatefyllorna | karatefyllornas |