kardinaal
Dutch
Alternative forms
- cardinaal (obsolete)
Etymology
From Middle Dutch cardinael, from Latin cardinālis (episcopus).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˌkɑr.diˈnaːl/
Audio: (file) - Rhymes: -aːl
- Hyphenation: kar‧di‧naal
Noun
kardinaal m (plural kardinalen, diminutive kardinaaltje n)
- cardinal (high-ranking official in the Catholic Church, Prince of the Church)
- Synonym: eminentie
- cardinal (Cardinalid bird)
Derived terms
Adjective
kardinaal (not comparable)
Declension
| Declension of kardinaal | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | kardinaal | |||
| inflected | kardinale | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | kardinaal | |||
| indefinite | m./f. sing. | kardinale | ||
| n. sing. | kardinaal | |||
| plural | kardinale | |||
| definite | kardinale | |||
| partitive | kardinaals | |||
Derived terms
References
- ^ J. de Vries & F. de Tollenaere, "Etymologisch Woordenboek", Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht, 1986 (14de druk)