kening

English

Noun

kening

  1. Misspelling of kenning.

Indonesian

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkə.nɪŋ/

Noun

kening (plural kening-kening)

  1. eyebrow
  2. forehead

Further reading

Malay

Pronunciation

  • (Johor-Selangor) IPA(key): /kəneŋ/
  • (Riau-Lingga) IPA(key): /kənɪŋ/
  • Rhymes: -əneŋ, -neŋ, -eŋ
  • Rhymes: -iŋ

Noun

kening (Jawi spelling کنيڠ, plural kening-kening)

  1. eyebrow (hair that grows over the bone ridge above the eye socket)

Further reading

Old Frisian

Alternative forms

Etymology

From Proto-West Germanic *kuning, from Proto-Germanic *kuningaz.

Noun

kening m

  1. king

Inflection

Declension of kening (masculine a-stem)
singular plural
nominative kening keningar, keninga
accusative kening keningar, keninga
genitive keninges keninga
dative keninge keningum, keningem

Descendants

  • North Frisian: köning, kining (Mooring), Köning (Sylt)
  • Saterland Frisian: Kening
  • West Frisian: kening

West Frisian

Etymology

From Old Frisian kening, from Proto-West Germanic *kuning, from Proto-Germanic *kuningaz.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkeːnɪŋ/

Noun

kening c (plural keningen, diminutive keninkje)

  1. king
    Kening fan IngelânKing of England
  2. (chess) king

Derived terms

See also

Chess pieces in West Frisian · skaakstikken (layout · text)
kening dame toer loper hynder pion

Further reading

  • kening”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011