ketmek

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *kē(y)t-. Cognate with Turkish gitmek (to go)

Verb

ketmek

  1. to go

Conjugation

Conjugation of ketmek (Northern)
infinitive ketmek non-future participle ketken
gerund ketme future participle ketecek
repeated gerund1) kete way of doing ketip
temporal gerund ketyatırğanda
singular plural
first second third first second third
indicative present simple ketermen ketersiñ keter ketermiz ketersiz keterler
continuous ketem ketesiñ kete ketemiz ketesiñiz keteler
perfect ketgemen ketgesiñ ketgen ketgemiz ketgesiz ketgenler
past simple kettim kettiñ ketti kettik kettiñiz kettiler
continuous ketedim ketediñ ketedi ketedik ketediñiz ketediler
future ketecekmen keteceksiñ ketecek ketecekmiz keteceksiñiz ketecekler
conditional ketsem ketseñ ketse ketsek ketseñiz ketseler
optative keteyim ketesiñ kete keteyik ketesiz keteler
imperative ket ketin

1)Only used for repeatings of a verb.