See also: Kieca,
kiecą, and Kiecą
Polish
Pronunciation
- Rhymes: -ɛt͡sa
- Syllabification: kie‧ca
- Homophone: Kieca
Etymology 1
Borrowed from Ukrainian ке́ца (kéca), from Turkish keçe, from Ottoman Turkish كچه (keçe), from Proto-Turkic.
Noun
kieca f
- augmentative of kiecka
Declension
Declension of kieca
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
kieca
|
kiece
|
| genitive
|
kiecy
|
kiec
|
| dative
|
kiecy
|
kiecom
|
| accusative
|
kiecę
|
kiece
|
| instrumental
|
kiecą
|
kiecami
|
| locative
|
kiecy
|
kiecach
|
| vocative
|
kieco
|
kiece
|
Derived terms
Etymology 2
Onomatopoeic.
Interjection
kieca
- used to chase off calves
Further reading
- kieca in Polish dictionaries at PWN
- Józef Bliziński (1860) “kieca”, in Abecadłowy spis wyrazów języka ludowego w Kujawach i Galicyi Zachodniej (in Polish), Warszawa, page 624
- Oskar Kolberg (1867) “kieca”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 271