kikut
See also: Kikut
Finnish
Noun
kikut
- nominative plural of kikku
Anagrams
Polish
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *kykutъ.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ikut
- Syllabification: ki‧kut
- Homophone: Kikut
Noun
kikut m inan (diminutive kikucik)
- stump (remains of a limb)
- (Kielce, derogatory) synonym of ręka
Declension
Declension of kikut
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kikut | kikuty |
| genitive | kikuta | kikutów |
| dative | kikutowi | kikutom |
| accusative | kikut | kikuty |
| instrumental | kikutem | kikutami |
| locative | kikucie | kikutach |
| vocative | kikucie | kikuty |
Derived terms
noun
- kikutnica
verb
- kikutać impf
Related terms
noun
Noun
kikut m pers
Further reading
- kikut in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- kikut in Polish dictionaries at PWN
- Brückner, Aleksander (1927) “kikut”, in Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), Warsaw: Wiedza Powszechna
- Antoni Kalina, editor (1898), “kikut”, in Lud. Organ Towarzystwa Ludoznawczego we Lwowie (in Polish), volume 4, Lviv: Towarzystwo Ludoznawcze, page 307
- Władysław Siarkowski (1878) “kikut”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 248