kjúka
Icelandic
Etymology
From the same ultimate origin as kok (“throat, gullet, pharynx”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcʰuːka/
- Rhymes: -uːka
Noun
kjúka f (genitive singular kjúku, nominative plural kjúkur)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kjúka | kjúkan | kjúkur | kjúkurnar |
| accusative | kjúku | kjúkuna | kjúkur | kjúkurnar |
| dative | kjúku | kjúkunni | kjúkum | kjúkunum |
| genitive | kjúku | kjúkunnar | kjúkna, kjúka | kjúknanna, kjúkanna |
References
- ^ Linguistic Studies in Germanic. (1915). United States: University of Chicago Press, p. 199