kjúklingr

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kiukilingaz, *kukkilingaz, from n-stem *keukô ~ *kukkaz (rooster, chicken) + *-ilingaz (diminutive). Cognate with North Frisian schückling (chicken), Proto-West Germanic *kiukīn (chicken).[1][2][3]

Noun

kjúklingr m

  1. chicken

Declension

Declension of kjúklingr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative kjúklingr kjúklingrinn kjúklingar kjúklingarnir
accusative kjúkling kjúklinginn kjúklinga kjúklingana
dative kjúklingi kjúklinginum kjúklingum kjúklingunum
genitive kjúklings kjúklingsins kjúklinga kjúklinganna

Descendants

  • Icelandic: kjúklingur
  • Faroese: kjúklingur
  • Norwegian Nynorsk: kjukling
  • Swedish: kyckling
  • Danish: kylling

References

  1. ^ Hellquist, Elof (1922) “kyckling”, in Svensk etymologisk ordbok [Swedish etymological dictionary]‎[1] (in Swedish), Lund: C. W. K. Gleerups förlag, page 380
  2. ^ Torp, Alf (1919) “Kjukling”, in Nynorsk Etymologisk Ordbok, Oslo: H. Aschehoug and Co. (W. Nygaard), page 276
  3. ^ Friedrich Kluge (1989) “Küken”, in Elmar Seebold, editor, Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache [Etymological Dictionary of the German Language] (in German), 22nd edition, Berlin: Walter de Gruyter, →ISBN, page 417