kjǫlr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *keluz, of uncertain origin.
Noun
kjǫlr m (genitive kjalar, dative kili, plural kilir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kjǫlr | kjǫlrinn | kilir | kilirnir |
| accusative | kjǫl | kjǫlinn | kjǫlu | kjǫluna |
| dative | kili | kilinum | kjǫlum | kjǫlunum |
| genitive | kjalar | kjalarins | kjala | kjalanna |