kjama
Swedish
Verb
kjama (present kjamar, preterite kjamade, supine kjamat, imperative kjama)
Usage notes
- Associated with fjortis culture of the early 00s.
- Sometimes with the present tense suffix -r replaced by -j as well: kjamaj
Declension
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kjama | kjamas | ||
| supine | kjamat | kjamats | ||
| imperative | kjama | — | ||
| imper. plural1 | kjamen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | kjamar | kjamade | kjamas | kjamades |
| ind. plural1 | kjama | kjamade | kjamas | kjamades |
| subjunctive2 | kjame | kjamade | kjames | kjamades |
| present participle | kjamande | |||
| past participle | kjamad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.
Related terms
See also
- pözza (“to kiss”)